Nie miałam prawa Cię zatrzymywać,

A jednocześnie nie mogłam Cię stracić.

Nie było nam dane być razem,

A jednak sprzyjający Los nas połączył.

Jesteśmy razem już cztery lata.

Tylko cztery lata?

Aż cztery...?  

Lubię.

Kocham.

Nienawidzę.

  Nienawidzę z miłości,

Kocham z nienawiści.

Nienawidzę, bo polubiłam.

Pokochałam, bo lubię.  

 Chciałam kochać,

lecz straciłam.

Polubiłam, a spotkało mnie rozczarowanie.

Nienawidziłam, a Anioł zesłał mi

Osobę,Która- nie mówiąc nic-

Wskazała mi Nową Drogę...  

 Chcę znów kochać,

Ryzykując.

Chcę ryzykować,

Kochając.

Chcę rozczarowywać się,

Obdarzając sympatią.

Chcę darzyć sympatią-

Rozczarowując się...   

 Dlaczego?

Po cóż mi ten cały Ból,

Skoro mogłabym żyć w Szczęściu

Z dala od wszelkich uczuć?

Po cóż cierpienie,

Kiedy mogę znów śmiać się

Patrząc wstecz i nie widząc

Cierpienia?  

Nie widząc cierpienia,

Nie widząc ryzyka,

 Nie widząc nic.

Nie mając nic za sobą,

Marnując kolejne godziny życia...

Czy o to chodzi?

Czy tak mam trwać?  

Nie,

Wybrałam inną Drogę.

Nie jest usłana Różami,

Ale to mnie nie zraża.

Chcę znów ryzykować,

Bo- choć napotkam cierpienie-

Będę wiedziała,

Że moje dni

Nie są takie same; 

Że każdy kryje jakąś wyjątkowość...

Nawet w postaci cierpienia...  

Bo ja chcę żyć,

Szukając Sensu

I szukać Sensu,

Żyjąc.

Jeśli moim sensem ma się

Stać poszukiwanie-

Oto jestem...   

Wiem, że muszę

Wypełnić Swoją misję.

Zrobię to zanim

Wyczerpią się

Baterie

W moim

Zegarze Życia. 

Aniołku, dziękuję za Świeczkę.

Teraz i ja będę nareszcie

 Miała światełko,

Które zaprowadzi mnie tam,

Gdzie spadają Anioły,

Które następnie wzbijają się wysoko

I szybują z Marzeniami.

Zupełnie tak,Jak Ty...

Miejsce ich upadku,

Jest miejscem Twego wzlotu...   

’Nie zatrzymuj Łez-

Niech płyną...’

’Podążaj teraz

Moim Śladem,

Bowiem teraz

Moja Droga jest tą samą,

Którą kroczył niegdyś Anioł.

Teraz to Ty

Musisz mnie zaprowadzić.

Za słaba jestem,

By z Serca wyrzucić Lęk.

Prowadź.

Idźmy, biegnąc.

Rozmawiajmy, milcząc.

Czytajmy między wierszami.

Prowadź...

Tylko pamiętaj-

Gdy poczujesz,

Że zbliża się Wiatr Nienawiści-

Chowaj Świeczkę!

Nie pozwól, żeby ją zgasił;

On tylko na to czeka!

Prowadź...  

 Koniec...

Nie,

Koniec, mój Aniołku,

Jest Początkiem.

Wiatr zgasił Świeczkę,

Ale to nie powód do zmartwień.

Nawet Aniołom zdarzają się upadki.

A może-

Szczególnie Im...  

 Ciemność?

Nie, tym się nie martw.

Dałeś mi Świeczkę,

Pamiętasz?

Teraz moja Świeczka

Stanie się naszą.

Musisz tylko Jej dotknąć,

A Światło pokona Mrok.

Podążajmy razem,

Aż do końca.

Jeżeli będziesz mnie potrzebował-

Wypowiedz moje imię.

Wtedy zjawię się

Natychmiast i zostanę

Tylko dla Ciebie.

Gdziekolwiek jesteś...

Kimkolwiek jesteś...

Z oczu spływały słone Łzy, 

Na twarzy widniał uśmiech... 

Nie wiedziała dokąd idzie... 

Wypowiedziała ostatnie słowa i poszła...

 Ruszyła szybkim krokiem; 

Bała się,że ktoś dostrzeże jej Łzy... 

Z każdą chwilą przybywało 

Tych słonych kropel prawdy... 

Chciała uciec... Zaczęła biec... 

Dziś nie obchodziło ją 

'Co ludzie pomyślą'.... 

Dzisiaj...  

Zrozumiała...    

Myślała,że tak będzie lepiej...

W końcu to utrata

Kolejnej już osoby...

  Różnica? 

Tak... 

Większa, niż kiedykolwiek...   

Pamiętasz te wszystkie 

Spędzone razem chwile? 

Pamiętasz, gdy było dobrze 

I kiedy coś się psuło? 

Pamiętasz te wspólne 

Wzloty i upadki? 

Pamiętasz... 

O niej?   

 Wciąż żyjesz w jej wspomnieniach; 

Nie może zapomnieć... 

Nie chce, bo takich chwil się 

Nie zapomina... 

Dziś czuła przez tą chwilę 

To wszystko, co kiedyś było piękne,  

A teraz... 

Wie, że nigdy nie będzie jak dawniej, 

A jednocześnie w to wierzy...   

Ona to ja; 

Ta sama, która teraz 

Wylewa gorzkie Łzy...

 Za bardzo Ciebie brak,

 Zbyt mocno to wszystko boli...    

Nie ma Cię już,  

Choć dalej jesteś dla mnie tą samą osobą... 

Piszę to, bo wiem, 

Że właśnie czytasz moje słowa... 

Choć jest przy mnie ktoś inny, 

Nie mogę zapomnieć...    

Wierzę,że kiedyś wrócisz... 

Nie odbieraj mi proszę tej Nadziei... 

Jeżeli kiedykolwiek poczujesz, 

Że chcesz, aby znów było jak kiedyś- 

Daj mi Znak, 

Będę czekać... 

Choćby całą wieczność...

 

Rocznica...

Tak, mija właśnie dziś.

Dokładnie rok temu i niemal dokładnie o tej godzinie

Rozeszły się raz na zawsze

Nasze drogi.

Nie było między nami kłótni

Ani nieporozumienia.

Koniec.

Ot tak, po prostu...  

Czasem warto zdobyć się na zwykły gest,

Podejść, wyjaśnić...

Żałuję...

Tak, to ja zawsze rozwiązywałam konflikty,

Wyjaśniałam, przepraszałam...

W końcu powiedziałam: dość...

A szkoda...

Mogłam zawrócić, zatrzymać Cię...

Po raz kolejny powiedzieć "przepraszam",

Choć tak naprawdę nie było powodu...

To już rok...

Czy widzisz różnicę?  

Spoglądam w przeszłość,

Patrzę w gwiazdy,

Wbijam wzork w ścianę.

Tak wyglądały poprzednie dni.

Ale...

Czy tylko w ten sposób?

A może ja zatraciłam już pamięć

Tych dobrych chwil?  

Tak to już jest, że w psychice człowieka

Zacierają się często te dobre,

A pozostają złe chwile...

O wiele łatwiej zapamiętać chwilę,

Gdy ktoś nas zranił,

Niż moment,

Kiedy pocieszał...

To już rok...

Czy widzisz różnicę? 

 Patrzę w lustro-

Czy jestem jeszcze tam?

Pospiesznie wyjmuję ciężkie narzędzie.

Rozbijam lustro i...

Już mnie nie ma...

Ot tak, zwyczajnie...  

Coś we mnie się obudziło;

Z przerażeniem krzyczę: Nie!!!

To nie tak miało być...

Ja nie poddam się;

Nie będę jak to lustro,

Które każdy może stłuc,

Po którym nie zostanie nic...

To już rok...

Czy widzisz różnicę? 

 To już rok,

Lecz ja nie żałuję ani chwili.

Cóż tak diametralnie odmieniło moje poglądy?

Oczywiście ludzie,

Którzy mnie otaczają.

Stałam się kimś całkiem innym,

Dzięki cierpieniu, zawodom życiowym...

Mój krzyk wyrażają łzy,

Moje cierpienie wyraża cichy szept.

To już rok...

Czy widzisz różnicę? 

  To nic, że pada deszcz,

Choć w prognozie pogody

Zapowiadali słońce.

To nic, że dzień już się skończył,

Choć obiecali,

Że trwać będzie dłużej.

To nic, że rzeka już nie płynie,

Byc może nigdy rzeką nie była...

To nic...

To już rok...

Czy widzisz różnicę? 

Pamiętam naszą wyprawę

I bujanie się na huśtawkach...

Pamiętam tą 'ucieczkę'

I chwile, kiedy patrzyłam wraz z Tobą

W gwiazdy...

Pamiętam...

Gdy Cię straciłam-

Umarła jakaś cząstka mnie.

Wówczas to podjęłam decyzję:

Nie spojrzę już nigdy w gwiazdy...

Czemu jednak nadal w nie patrzę?

Czy mam nadzieję,że powrócisz?

To już rok...

Czy widzisz różnicę?  

  Napotkałam na swej drodze ból,

Łzy, rozpacz...

Ale teraz...

To tylko słowa.

Staram się nie żyć juz przeszłością.

Idę po prostu przed siebie

Chowając do szuflady wyrwane kartki

Z kalendarza.

Zaryzykowałam i to przyniosło mi owy ból,

Ale nie żałuję.

Gdybym wówczas nie zaryzykowała,

Moje życie byłoby po prostu

Pustą kartką...

A tak...

Mimo, iż patrząc wstecz widzę łzy,

Dostrzegam także coś jeszcze...

Dostrzegam te wspaniałe chwile...

To już rok...

Czy widzisz różnicę?